SONY

Na początek warto zacząć od tego jak Sony dojrzało do decyzji wypuszczenia na rynek własnej konsoli znanej dzisiaj wszystkich pod nazwą PlayStation - w wolnym tłumaczeniu “grająca stacja”. Szczerze warto przyznać, że był to właściwie przypadek pod nieudanej współpracy z Nintendo, dla której to Sony miał stworzyć element konsoli - wbudowany napęd płyt CD. Z kart historii dowiadujemy się, że do owej współpracy nie doszło, Nintendo wybrało drogie, choć szybsze w odczytywaniu danych kartridże, a dzięki śmiałemu posunięciu i odwadze, japończycy nie zaprzestali prac nad jednym elementem, budując własną konsole. Jak wiemy dziś, była to świetna decyzja! W taki oto sposób powstało PlayStation.

Więcej niż maszyna do grania

Wszystko zaczęło się od SNES PlayStation, jako dodatkowym urządzeniu peryferyjnym dla konsoli Nintendo SNES, ale w wyniku sporu pomiędzy Sony a Nintendo dotyczącym kontroli licencji firma Sony wycofała się z projektu. Ken Kutaragi, który pracował nad projektem SNES PlayStation i układem dźwiękowym dla SNES, nie poddał się i chciał kontynuować pracę nad projektem, pomimo sporu pomiędzy dwoma gigantami z Japonii. Po krótkiej, wewnętrznej debacie w Sony, ówczesny prezes Sony (Norio Ogha) zatwierdził utworzenie Sony Computer Entertainment Division. Wtedy nikt nie zdawał sobie jeszcze z tego sprawy, że założone “SCE”, któregoś dnia będzie stanowić około połowy przychodów Sony. To był prawdziwy debiut “żółtodzioba” i jednocześnie wejście w świat konsol do gier, co oznaczało wtedy konkurencję dla giganta w świecie systemów do gier Nintendo. Warto zauważyć, że wiele firm przed Sony, również chciało zachować pozycję wielkiego “N” na rynku konsol i systemów do gier, ale jak wiemy z marnym skutkiem. 

Kutaragi pracował nad tym tajnym projektem, chcąc stworzyć nową 32-bitową konsolę, która byłaby nie tyle prosta, ale i potężna, łatwa w programowaniu i tania. Jego oryginalny koncept został po raz pierwszy pokazany na Tokyo International Electronics Show w październiku 1991 roku. Projekt ten spotkał się z wielkim zainteresowaniem, szczególnie po tym, jak Sony ujawniło datę premiery konsoli oraz jej cenę - konsola miała ukazać się w styczniu 1993 roku i kosztować 200 dolarów.

Sony PlayStation zostało zaprezentowane nie tylko jako konsola do gier, ale także jako oprogramowanie edukacyjne. System ten miał być także pomocny w edukacji, a ujawnione wtedy tytuły edukacyjne tylko to potwierdziły - Compton's Enemy Encyclopaedia, Software Toolworks World Atlas, Microsoft BookShelf 1991, Languages ​​of the World, National Geographic Mammals of the World i Mixed-Up Mother Goose. 

Wtedy nie ogłoszono jeszcze żadnych gier, ale dzięki pieniądzom i kontaktom Sony w branży gier wideo udało im się uzyskać nieco później wsparcie firm trzecich. Namco było jedną z pierwszych firm zewnętrznych, które dołączyły do wielkiego i odważnego projektu Sony - konsoli PlayStation. 

Mocniejszy, nie znaczy lepszy

Jednak w niedługim czasie pojawił się kolejny konkurent dla Sony. Firma Sega, najczęściej kojarzona z gier z “niebieskim jeżem” - stał się on niejako maskotką firmy, podobnie jak Mario dla Nintendo. PlayStation był pod pewnymi względami lepszy niż Saturn, jednak konsola od Segi miała pewną techniczną przewagę. Specyfikacja techniczna Saturna była dużo lepsza na papierze od tego co mogło zaoferować Sony - większa moc obliczeniowa oznaczała lepszą grafikę w grach wideo. 

Ale główną przewagą PlayStation nad Saturnem było to, że programowanie na niej gier i oprogramowania (np. edukacyjnego) było o wiele łatwiejsze, dzięki czemu programiści mogli w prosty i tani sposób stworzyć świetne gry dla systemu od Sony, a tym samym zwiększyć sprzedaż. W przeciwieństwie do Saturna, PlayStation nie miała wbudowanej pamięci do zapisywania gier. Zamiast tego opierała się na kartach pamięci (sprzedawanych osobno, dzięki czemu Sony mogło zarabiać więcej na akcesoriach).

Ogromna popularność konsoli PSX/PSone

PlayStation cieszyło się ogromną popularnością ze względu na ogromną bibliotekę gier (stworzenie prawie 1000 tytułów w szybkim czasie) i niską cenę. Tuż przed wypuszczeniem PlayStation 2, Sony wydało nową wersję swojej pierwszej konsoli o nazwie PSone. PSone (wydany w 1999 roku) był mniejszą, tańszą wersją systemu (zarówno tańszą w zakupie, jak i tańszą w produkcji - system ten nie posiadał portów równoległych oraz szeregowych), co pozwoliło osobom, których nie było stać na droższe PlayStation 2, na skorzystanie z pierwszego modelu, z ogromną już wówczas biblioteką gier. Prawdziwa gratka dla osób, które nie miały jeszcze styczności z grami wideo. 

Podobnie zrobiło Nintendo z NES w 1994 roku i co Majesco zrobił z Sega Genesis w 1997 roku. Gry na PlayStation, ze względu na ilość sprzedanych urządzeń, były nadal produkowane - nawet po 8 latach od premiery oryginalnego PlayStation.

Już w czasie trwania dobrej passy Sony na rynku konsol i gier wideo, firma przekonała się, że odwaga na jaką zdecydowała się, wypuszczając na rynek konsolę PlayStation (popularnego wówczas “szaraka”), zaowocowała wielkim sukcesem, wielkimi pieniędzmi i ogromnym wsparciem deweloperów, którzy z miesiąca na miesiąc wypuszczali coraz to większe hity, napędzając ogromną sprzedaż konsoli - można łatwo policzyć, że ilość sprzedanych urządzeń, to większa ilość potencjalnych nabywców produkowanej gry. Jednak z upływem lat sprzęt stawał się coraz starszy, a technologia poszła na tyle do przodu, by japończycy zaczęli myśleć o konsoli nowej generacji. Na bazie zdobytych doświadczeń i przywiązania graczy do marki, powstało PlayStation 2. 

Zanim nowa konsola od Sony została ujawniona publicznie w kwietniu 1999 roku, musiała przejść kilka faz rozwoju koncepcji - tego jak miała wyglądać, co oferować, do kogo być skierowana, jaką mocą obliczeniową dysponować oraz jaka ostatecznie powinna być jej cena. Wokół nowej konsoli od Sony pojawiło się sporo medialnego szumu, aż do jej wydania we wrześniu 1999 roku w Japonii.

Prawdziwy skok technologiczny, wyczekiwany przez miliony graczy na świecie

Ta potężna jak na owe czasy konsola mogła obsługiwać miliony wielokątów na sekundę, dzięki czemu grafika była dużo bardziej realistyczna. Wszystko dzięki tzw. „Emotion Engine”, który mógł symulować pogodę, oświetlenie, ludzkie zachowania i emocje. Dzięki temu nadchodzące gry miały żywo reagować na działania graczy - w bardziej realistyczny sposób. Pierwsze prezentacje mocy i wygląd nadchodzących gier wprawiły w osłupienie miliony graczy na całym świecie. Był to prawdziwy skok technologiczny/graficzny w porównaniu z tym, co na tamte lata oferowała pierwsza konsola Sony. 

Konsola i odtwarzacz DVD w jednym

Konsola mogła odtwarzać dwa formaty multimediów: płyty CD i DVD. Gry na PS2 były produkowane zazwyczaj na dużo pomniejszych płytach DVD, które mogły zmieścić od 3,2 GB lub 6,4 GB danych - jeśli były to płyty dwuwarstwowe. Oznacza to tyle, że gry mogły być znacznie większe niż kiedykolwiek wcześniej. I były większe. Niektóre gry z PSone (np. Final Fantasy VII wydane na 4 płytach CD) pokazały, że “żonglerka płytami” była bardzo irytująca. Płyty o większej pojemności miały to zmienić.

Dzięki wbudowanemu napędowi płyt DVD, konsola mogła służyć nie tylko do grania, ale także do odtwarzania filmów w lepszej jakości. Jak wiemy, format DVD był bardzo popularny, ale odtwarzacze filmów DVD były często zbyt drogie. Sony wykorzystało wówczas możliwość stworzenia urządzenia stworzonego nie tylko z myślą o grach, ale i pełnoprawnego i taniego na tamte czasy odtwarzacza filmów DVD. Było to prawdziwe urządzenie multimedialne, ponieważ za cenę średniej klasy odtwarzacza DVD, otrzymywaliśmy potężny system domowej rozrywki - konsolę do gier. I może właśnie z tego powodu PS2 może pochwalić się największą liczbą sprzedanych konsol i to aż po dziś dzień.

Podsumowując - DVD, kompatybilność wsteczna i akcesoria

Podsumowując, konsola PlayStation 2 mogła odtwarzać filmy DVD (pilot można było dokupić osobno, ale nie był on wymagany do oglądania filmów), muzyczne płyty CD, a także PS2 jest wstecznie kompatybilny z oryginalnymi grami wydanymi na PSX/PSone - co ciekawe, gry z PSone wyglądały lepiej na PS2, a także czas ładowania gier i przejścia pomiędzy sekwencjami w rozgrywce uległy znacznemu przyśpieszeniu.

Co ciekawe, akcesoria z PlayStation mogły być również używane na PS2 - chyba że gra wymagała akcesorium przeznaczonego wyłącznie na PS2. Dzięki portom USB można było podpinać do konsoli inne urządzenia takie jak aparaty cyfrowe, dyski twarde, systemy rozpoznawania głosu itp.

Po raz pierwszy zaprezentowana na targach E3 w Los Angeles w maju 2005 r. PlayStation 3 (PS3) jest kontynuacją udanych konsol PlayStation i PlayStation 2 firmy Sony. Konsola została wydana na początku 2006 r. Zasilana przez potężny procesor „Cell”, opracowany wspólnie przez IBM, Sony i Toshibę, oferuje moc obliczeniową równoważną z maszynami znanymi w tamtejszym czasie jako “superkomputery”. Konsola generowała grafikę i animacje bardziej realistyczne niż kiedykolwiek wcześniej widziano, dzięki zaawansowanemu procesorowi graficznemu i pamięci XDR, opracowanej wspólnie z nVidią.

Prawdziwy kombajn multimedialny 

Wraz z PlayStation 3 wprowadzono również napęd BD-ROM (Blu-ray Disc ROM), który może pomieścić do 54 GB danych na pojedynczej płycie dwuwarstwowej, co oznacza, że twórcy gier nie musieli już kompresować tekstur i zamieszczać je w wyższej rozdzielczości 1080p - z progresywnym skanowaniem. Warto zaznaczyć, że napęd Blu-ray nie tylko obsługiwał nowy typ dysków, ale także odtwarzał płyty DVD i CD, w tym gry z PlayStation i z początku także PlayStation 2 (później cofnięto kompatybilność wsteczną z PS2, chcąc tnąc koszta produkcji nowych modeli PS3).

Dodatkowe porty i łączność bezprzewodowa

System oferuje łączność bezprzewodową Bluetooth, której używa m.in. do komunikacji bezprzewodowych kontrolerów. Pozwala to również podłączyć do konsoli maksymalnie 7 kontrolerów bezprzewodowych - oczywiście, można też również podłączyć kontrolery przewodowe, dzięki wbudowanym portom USB. Porty USB mogą służyć także do podłączenia innych urządzeń - np. pendrive’ów lub zewnętrznych dysków twardych służących m.in. do zapisywania gier, przeglądania zdjęć itp. Wcześniejsze wersje konsoli posiadały także gniazda na karty Memory Stick, karty SD oraz Compact Flash.

Podczas czegoś, co można określić raczej jako słabym cykl życia PS3, Sony za kulisami rozpoczęło pracę nad kolejną i najpotężniejszą jak dotąd wyprodukowaną przez japończyków konsolą. Firma Sony była powszechnie krytykowana za absurdalnie wysoką cenę PlayStation 3, a także za trudności w opracowanej, skomplikowanej i niestandardowej architektury, która była solą w oku giganta, ponieważ pomimo ogromnej mocy obliczeniowej, jaką można było z niej wykrzesać, to naprawdę niewiele programistów było w stanie tego dokonać. 

Programowanie gier na konsolę PS3 było tak trudne (a przez to drogie), że właściwie tylko Sony oraz wykupiona przez japończyków jakaś część deweloperów, była w stanie tak naprawdę okiełznać ten sprzęt i pokazać na co tak naprawdę było stać tą konsole - pod względem graficznym. Ale przez to, że programowanie gier na PS3 było tak trudne, większość gier multiplatformowych wyglądała i działała lepiej, niż na teoretycznie słabszym sprzęcie od Microsoftu - Xbox’ie 360. 

Sony odrobiło pracę domową i tym razem nie zamierzała popełniać tego samego błędu, tworząc konsolę dużo łatwiejszą w do opanowania przez twórców gier.

Innymi słowy byli gotowi dobrze wykorzystać to złe doświadczenie i, aby stworzyć maszynę, która da programistom większą swobodę twórczą i zbliży do siebie graczy z całego świata.

Pierwsze plotki, oczekiwania i przygotowanie 

PlayStation 4 weszło w prace rozwojowe w 2008 roku. Następnie cztery lata później Sony wysłało gotowe zestawy maszyn do programowania (tzw. devkity) do wszystkich znanych i liczących się deweloperów na rynku, chcąc poznać ich opinię o wstępnym modelu produkcyjnym. Niektórzy sądzą, że japończycy chcieli przez to lepiej zrozumieć oczekiwania programistów, a następnie uwzględnić ich uwagi, by tworzone przez nich w przyszłości gry były lepsze, wydajniejsze i wykorzystywały potencjał nadchodzącej konsoli.

PS4 zostało oficjalnie ogłoszone na imprezie Sony nazwanej „Future Of PlayStation”, która odbyła się w lutym 2013 roku, podczas gdy sam projekt maszyny był utrzymywany w tajemnicy aż do tegorocznych targów E3. Nowa konsola została wydana 15 listopada w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz 29 listopada w pozostałych częściach świata.

Podczas przygotowań do wydania PS4 na rynek Sony zrozumiało, że ​​zostanie ona niezwykle dobrze przyjęta przez opinię publiczną. Ludzie czekali godzinami w kolejce pod sklepami, a sprzedawcy internetowi mieli już wyprzedany swój przydział konsol na kilka dni (lub nawet tygodni) przed oficjalną premierą rynkową.

Świetny marketing Sony i podstawowe błędy Microsoftu

Pod koniec roku PS4 zmiażdżył swojego głównego konkurenta (Xbox One od Microsoftu), sprzedając się w proporcji prawie trzy do jednego. Głównym powodem sukcesu były oczywiście możliwości sieciowe i świetny zestaw tytułów startowych dostępnych już w czasie premiery konsoli na rynku. Do sukcesu przyczyniła się także niezwykle inteligentna i ukierunkowana na graczy kampania marketingowa Sony. Na targach E3 w 2016 roku japończycy ogłosili, że PS4 będzie sprzedawane w cenie 399 USD, co wyglądało niezwykle dobrze na tle konkurencji, ponieważ konsola od Microsoftu (Xbox One) miała być sprzedawana w cenie 499 USD. 

Sony zwiększyło także i tak duże już zainteresowanie graczy, wykorzystując błędy Microsoftu, który to skupił się bardziej na niezwiązanych z grami aspektach wykorzystania konsoli, takich jak integracja konsoli z telewizją kablową, czy sterowanie głosowe, przydatne przy podstawowym wykonywaniu komend - w stylu “otwórz to, czy zrób tamto”. Potknięcia Microsoftu we wczesnej strategii marketingowej natychmiast sprawiły, że PS4 stało się numerem jeden dla większości graczy.

Świetne usługi sieciowe i możliwości integracji graczy na całym świecie

PS4 oferowało większy zakres opcji interakcji między graczami, takich jak możliwość tworzenia grup społecznych na podstawie ich zainteresowań i wydarzeń, a także możliwość tworzenia imprez i wspólnej zabawy podczas komunikacji za pomocą zestawu słuchawkowego. 

Dodatkowo nowy kontroler (DualShock 4) zawierał przycisk „Udostępnij”, który gracze mogli wykorzystać do publikowania swoich osiągnięć, postępów w grze, zdjęć, filmów nagranych i zapisanych podczas rozgrywki, na swoich kontach w mediach społecznościowych (chociaż ostatecznie opcja udostępniania wspomnianej zawartości została usunięta na Facebooku).

Gracze mogą również transmitować swoją rozgrywkę na żywo lub oglądać innych graczy z całego świata grających w ich ulubione tytuły. Co więcej, pod prowadzoną na żywo transmisją, gracze mogli zostawiać komentarze lub polubienia.

Niezależne małe studia Indies oraz wielkie hity

Oprócz znanych i ugruntowanych z pozycją na rynku wydawców gier, PS4 stało się wylęgarnią wielu obiecujących niezależnych studiów (tzw. indies), które mogły pochwalić się swoją pracą. Wiele gier stworzonych przez małe zespoły stało się wielkimi hitami - np. Celeste, Hellblade: Senua's Sacrifice, A Plague Tale: Innocence, Dead Cells oraz wiele innych.

PlayStation 4 zostało jednak najbardziej docenione za dostarczenie niesamowitych wrażeń z tytułów, które oferował graczom. Oszałamiające efekty wizualne i wywołujące emocje ścieżki dźwiękowe. To właśnie zapewniające takie doznania gry pchnęły branżę do przodu, a wraz z premierą modelu PS4 Pro, który kilka lat później oferował rozdzielczość 4K, granica między rzeczywistością a grami została jeszcze bardziej zatarta.

Niektóre z tych tytułów to: God Of War, The Last Of Us Part II, Uncharted 4: A Thief's End, Horizon Zero Dawn, Final Fantasy VII Remake, Red Dead Redemption 2, Spider-Man, Detroit Become Human, Control, Assassin's Creed: Odyssey, Ghost Of Tsushima, Kingdom Hearts III, Dragon Age Inquisition, The Witcher III: Wild Hunt, The Elder Scrolls V: Skyrim, Dishonored,Days Gone, Nier: Automata, The Last Guardian, Metal Gear Solid V: The Phantom Pain i wiele, wiele innych.

Kontynuacja tego, co było dobre

PS4 kontynuowało „trend” zapoczątkowany przez swojego poprzednika i choć nie był kompatybilny wstecz, nadrobił to z nawiązką, wydając ponownie kilka najpopularniejszych gier z poprzedniej generacji, ale z lepszą grafiką i rozdzielczością. Były to na przykład takie tytuły jak: Shadow Of The Colossus, Final Fantasy XII: The Zodiac Age lub pełnoprawne przeróbki tj. Resident Evil 1–3, czy Final Fantasy VII. Dodatkowo za niewielką opłatą oferowano graczom usługę nazwaną PlayStation Now, która dawała im możliwość strumieniowego przesyłania z chmury tytułów gier z PS3 (i pobierania wielu innych) na PS4.

Świetna sprzedaż i wielka spuścizna

Czwarta stacjonarna konsola Sony z nawiązką nadrobiła błędy PS3, stając się drugą najlepiej sprzedającą się konsolą po PS2, z ponad 113 milionami sprzedanych urządzeń do końca 2020 r. A biorąc pod uwagę wsparcie od Sony, PlayStation 4 pozostanie jeszcze silne przez co najmniej kilka lat i być może przekroczy granicę 120 milionów sprzedanych egzemplarzy konsol, pozostawiając ciężką do przeskoczenia poprzeczkę dla PS5.

PlayStation 5 to pierwsza duża nowa konsola do gier Sony od siedmiu lat. Jest ona następcą PS4, a także głównym konkurentem rywala Microsoftu, Xbox Series X , który pojawił się w sprzedaży w tym samym tygodniu co PS5. Premiera obu konsol rozpoczęła nową generację sprzętu do gier.

Kilka słów o specyfikacji technicznej

Dostępna zarówno z napędem optycznym, jak i bez (bez napędu jest tańsza, ale oczywiście nie może odczytywać gier na nośnikach fizycznych ani odtwarzać zawartości płyt Blu-ray), nowa konsola Sony może się pochwalić uderzającą (choć nieco dzielącą) nową dwukolorową konstrukcją oraz bardzo zbliżoną specyfikacją techniczną do Xbox Series X.

PS5 posiada dysk półprzewodnikowy, aby przyspieszyć czas ładowania gier oraz nową kartę graficzną umożliwiającą śledzenie promieni światła (tzw. ray-tracing). Konsola jest w stanie wygenerować grafikę w rozdzielczości 4K przy 120 klatkach na sekundę (posiada też obsługę rozdzielczości 8K). Pamięć wewnętrzna to 825 GB, nieco mniej niż standardowy 1 TB nowego Xboxa. Co ciekawe, PlayStation 5 nie obsługuje rozszerzeń pamięci, ale jak zapowiedziało już Sony, w przyszłości ma to ulec zmianie. 

Zupełnie nowy kontroler do gier - naprawdę zachwyca!

Stare kontrolery PS4 będą działać na konsoli PS5, ale tylko z grami poprzedniej generacji (nie z natywnymi tytułami PS5). Nowa maszyna do gier sprzedawana jest w zestawie z całkowcie przeprojektowanym kontrolerem bezprzewodowym o nazwie DualSense. Nie tylko nazwa i wygląd (lekko) uległ zmianie. 

Nowe pady posiadają tzw. sprzężenie zwrotne dotykowe, zintegrowany mikrofon i jedyny w swoim rodzaju „wyzwalacz adaptacyjny”, który dostosowuje poziom napięcia “wyzwalaczy” w oparciu o wykonywane działania/czynności w grze. Ciężko to ująć w słowach, ale o tym, jak fantastyczne jest to rozwiązanie, będziecie musieli przekonać się sami, trzymając pada w ręku. 

Każda konsola PS5 zawiera bezpłatną kopię nowej gry Astro's Playroom, kontynuacji Astro Bot Rescue Mission. I to właśnie ta gra jest niejako demonstracją tego na co stać nowy kontroler od Sony.

Jeszcze wiele przed nami

W tej chwili na temat najnowszej konsoli od Sony (PlayStation 5) można napisać niewiele. Właściwie wiemy już na jej temat wszystko, ale żeby określić czy konsola jest w stanie przegonić swoich poprzedników w kwestii sprzedaży, trzeba jeszcze zaczekać. Tak samo jak na bolączki, które będą trapić nowe modele konsol. 

Obecnie wiadomo jedynie, że zaczęła się niewielka fala usterek, z która boryka się każdy nowy egzemplarz sprzętu na rynku. Dopiero za rok lub dwa, będziemy mogli powiedzieć nieco więcej na temat awaryjności. Podobnie będzie z wykorzystaniem olbrzymiej mocy obliczeniowej, jaka drzemie w PS5, ze względu na wykorzystanie naprawdę potężnych podzespołów. Jak będą wyglądać gry na PS5? 

Tak naprawdę dowiemy się tego dopiero za kilka miesięcy lub lat. Dopiero wtedy będziemy wiedzieć ile deweloperzy są w stanie wycisnąć z tej największej dotychczas konsoli od japończyków. Poza tym, pozycja konsoli musi dopiero ustabilizować się na rynku.