Xbox

Mało kto wie, że przed stworzeniem i wypuszczeniem pierwszej konsoli Microsoftu - potocznie nazywanej dziś Xbox Classic - amerykańska firma miała inny plan zaistnienia na tym wielkim rynku. Jaki? Podczas potajemnych rozmów z firmą Nintendo, Bill Gates (wówczas prezes Microsoftu), oferował około 30 miliardów dolarów za zakup i włączenie w szeregi jego firmy japońskiego giganta, a następnie stworzenia wspólnej konsoli, która miała przejąć prężnie rozwijający się rynek konsol, a przynajmniej zająć znaczną jej część. 

Dlaczego Microsoft chciał kupić firmę z Kioto i wspólnie stworzyć konsolę, która miała bezpośrednio konkurować z prawdziwym gigantem od Sony, konsolą PlayStation 2? Ponieważ Microsoft nie miał doświadczenia w projektowaniu konsol do gier, a łącząc siły z Nintendo, mogliby stworzyć sprzęt, który nie miałby sobie równych i bezpośrednio wygrałby starcie z konsolą od Sony. Jak wiemy z historii, tak się jednak nie stało. Każda z firm wypuściła swój własny sprzęt do grania (Xbox, GameCube i PlayStation 2), jednak amerykanie, przez wskutek niedogadania się z Nintendo, wypuścił swój “stacjonarny system domowej rozrywki” znacznie później od konkurentów, dlatego też nie mógł wygrać wojny tamtejszej generacji, ale wyniósł cenne doświadczenie, które owocuje po dziś dzień.

Jak wiemy Bill Gates nie znosi porażki, nie lubi odmowy, uparcie prze do przodu i chętnie wkracza na rynki, które jego zdaniem można z powodzeniem sensownie podzielić między sobą. A, że Sega odniosła porażkę ze swoją konsolą Dreamcast, na rynku zostało jedynie dwóch graczy z Japonii - Nintendo i Sony. Warto było zaryzykować? Dziś wiemy, że tak.

Poligon doświadczalny dla Microsoftu

Firma bez doświadczenia na rynku gier i konsol postanowiła wydać swój własny produkt, wierząc, że tak jak kiedyś Sony ze swoim PlayStation (wtedy także bez doświadczenia), przejęła rynek, gdzie prawdziwym kolosem i gigantem było niepowtarzalnie Nintendo i wszystkie wypuszczane przez niego systemy do grania okazywały się hitem. 

Mimo dobrych chęci i dużych ambicji, Xbox Classic okazał się dużą porażką. I choć konsola sama w sobie była wyjątkowo dobra, wydajna i najpotężniejsza w specyfikacji w tamtejszym czasie, była często demonizowana przez graczy i nazywana “pecetem w obudowie konsoli” - w końcu Microsoft kojarzony był z oprogramowaniem i rynkiem PC, a nie konsol do gier.

Pierwszy Xbox był naprawdę imponującą maszyną gier. Na papierze była to konsola mocniejsza dwukrotnie od GameCube i PlayStation 2. Wiele osób porównywało ją z komputerem z wyższej półki, jednak za ułamek ceny takiego sprzętu. Konsola mogła również odtwarzać płyty DVD, podobnie zresztą jak PlayStation 2 - nie wiedzieć czemu Nintendo nie zdecydowało się na taki krok, zmniejszając tym samym liczbę nabywców ich nowego sprzętu.

Jednym z głównych problemów, które nękały Xbox’a od samego początku, był brak tytułów na wyłączność. Na początku większość jego gier stanowiły porty z PS2, które nie wykorzystywały w pełni potencjału konsoli. Microsoft zdając sobie sprawę z tego, jak ważny jest to element sprzedaży, postanowiło zakupić parę firm, które tworzyłyby gry tylko na wyłączność Xbox’a. Amerykanie starali się także zachęcić niektórych deweloperów do tworzenia gier na ich system, a nie konkurencji - jak wiemy z marnym skutkiem. 

Mimo wszystko, dzięki podjęciu odpowiednich działań, na konsole pojawiły się prawdziwe perełki pokroju Halo, Project Gotham czy Dead or Alive 3. W tamtym czasie powstało jeszcze kilkadziesiąt ekskluzywnych pozycji wykorzystujących całą moc obliczeniową drzemiącą w tej ogromnej obudowie w kształcie litery X. Pod względem grafiki żadna konsola nie mogła wówczas konkurować z systemem Microsoftu. Jednak nie tylko grafika się liczy, ale także ilość powstających i wciągających na konsole tytułów. I to właśnie z tym pierwszy Xbox miał największy problem.

Warto jednak zaznaczyć, że Xbox wyróżniał się od konkurencji na arenie On-Line / LAN, oferując wysokiej jakości usługi sieciowe, które wykraczały daleko poza wszystko, co było w stanie zaoferować PS2 lub GameCube. Amerykanie wyróżniali się nie tylko na polu rozgrywek sieciowych. Zamiast stosowanych przez konkurentów kart pamięci, gdzie gracze mogli zapisywać save’y z gier, konsola miała wbudowany dysk twardy o pojemności 10 GB. Był to niezwykle dobry ruch, ponieważ nie trzeba było dokupywać osobnych kart pamięci (oszczędność pieniędzy dla graczy), a gry ładowały się zdecydowanie szybciej niż u konkurencji. Od tamtej pory dyski twarde w konsolach stały się standardem - wszystko dzięki amerykanom.

Do plusów konsoli należy więc zaliczyć szybsze ładowanie gier z dysku, ładniejszą i ostrzejszą grafikę (720p!), cztery porty kontrolerów oraz najlepszą wówczas usługę sieciową. Minusy to oczywiście niewielka ilość tytułów gier na wyłączność, a także niewiele gier “przyjaznym dzieciom”. W tym miejscu warto nadmienić, że o ile GameCube był kojarzony z grami dla dzieci, a Xbox z tytułami dla dorosłych, PlayStation 2 miała zalety obu konsol - zarówno gry dla dzieci, jak i dorosłych już graczy.

Microsoft nauczony błędami, zdobywszy cenne doświadczenie, postanowił wypuścić swoja drugą konsole - Xbox 360. Był to bezpośredni konkurent PlayStation 3 i Nintendo Wii. Wypuszczenie na rynek konsoli prawie rok przed premierą PS3 było świetnym posunięciem. Ten ruch oraz wypuszczonej później (w teorii) dużo mocniejszej konsoli Sony, prawie nie pogrążyła japończyków. Amerykanie wypuścili system przyjazny twórcom gier, gdzie z kolei PS3 była niesamowicie trudna do opanowania. 

Projektowanie gier na maszynę amerykanów było dużo łatwiejsze, szybsze, a przez to i tańsze. W przypadku PS3 było zupełnie na odwrót. Fakt ten, jak i cena (prawie dwukrotnie wyższa od tej zaproponowanej przez Microsoft), prawie pogrążyły firmę Sony, która by być w stanie konkurować z konsolą konkurencji musiała dopłacać do sprzedawanej konsoli prawie 100$ - firma miała to sobie odbić na grach.

Xbox 360, mimo słabszych podzespołów, prezentował często dużo lepszą grafikę w multiplatformowych tytułach gier. Grafika, gry, prawie dwukrotnie niższa cena konsoli i coraz lepiej rozbudowana usługa sieciowa sprawiły, że Microsoft wyrósł na lidera, którego Sony musiało ciągle gonić.Dla niektórych minusem było brak wbudowanego napędu Blu-ray, który posiadała konsola Sony, stając się nie tylko maszyną do gier, ale także tanim odtwarzaczem nowego standardu płyt, który był wówczas pożądaną nowością. Jednak napęd ten niemal nie pociągnął firmy do bankructwa. Po tych kilku owocnych latach dla Microsoftu i konsoli Xbox 360, przyszedł czas na nową generację.

Trzecia konsola od Microsoftu, czyli Xbox One, była niejako kontynuacją dobrze funkcjonującego już systemu i sprawdzonego pomysłu. Konsola ta, tak jak każda poprzednia, była wstecznie kompatybilna z wcześniejszą wersją systemu. Oznaczało to tyle, że kupując Xbox One, mogłeś grać w gry wydane na starsze konsole od Microsoftu - była to niejako konsola 3w1.

Oprócz gier konsole Xbox One (późniejsze zmodyfikowane wersje - Xbox One S i Xbox One X) zaczęły w końcu odtwarzać filmy na płytach Blu-ray i to w rozdzielczości 4K. Zaczęły również przesyłać strumieniowe treści wideo z różnych usług przesyłania - np. telewizja lub programy typu Netflix. Moc obliczeniowa konsoli, oparta o układ AMD, obejmuje wiele rdzeni do szybkiego przetwarzania grafiki, które zapobiegają opóźnieniom w grze i zawieszeniu się systemu. 

Na konsolę Xbox One pojawiły się gry przygodowe, wyścigowe i gry typu sandbox z interaktywnym wirtualnym światem. Technologia dźwięku przestrzennego zapewnia czysty dźwięk podczas gry, dzięki czemu gracze mogą określić kierunek wydobywającego się dźwięku i hałasu przeciwnika, podczas korzystania z gotowych zestawów słuchawkowych. 

Akcesoria dla Xbox One sprawiają, że gra jest  jeszcze przyjemniejsza 

Wszechstronne akcesoria Xbox One obejmują kierownice wyścigowe, zestawy do ładowania i inne narzędzia pomagające użytkownikom zmaksymalizować możliwości stworzonych na tą konsole gier. Niektóre zestawy Xbox One są dostarczane z zestawami słuchawkowymi, które są praktyczne dla graczy, którzy muszą komunikować się z członkami drużyny w czasie rozgrywki sieciowej. 

Kontrolery bezprzewodowe zapobiegają plątaniu się przewodów, umożliwiając użytkownikom zabawę w dowolnym miejscu w pokoju. Akumulatory do kontrolerów są dostępne jako osobne akcesorium, co pozwala użytkownikom na ich wymianę po latach grania. Diody LED pokazują stan ładowania, dzięki czemu gracze wiedzą, kiedy bateria jest pełna. 

Niektóre kontrolery są kompatybilne z systemami PC i konsolami PS3, umożliwiając graczom przełączanie padów pomiędzy maszynami do gier. Rozważ też zakup wentylatorów chłodzących, które pomogą utrzymać odpowiednią temperaturę konsoli podczas dłuższych sesji grania.

Różne pakiety startowe konsoli Xbox One

Podstawowe modele konsoli z wbudowanym dyskiem twardym o rozmiarze 500 GB zadowolą tzw. “niedzielnych” graczy. Gracze, którzy częściej korzystają z dystrybucji cyfrowej potrzebują więcej miejsca na dane. To właśnie dla nich przygotowano model z dyskiem o pojemności 2 TB. Być może dla niektórych interesujące będą konsole z edycji limitowanej, często dostępne w unikalnych kombinacjach kolorystycznych, wzorach oraz motywach z popularnych gier wideo.

Chcąc zaoszczędzić, możemy również kupić konsolę wraz z pakietem kilku gier na start. Łatwo jest wtedy policzyć, że dołożenie do podstawowej wersji konsoli kilku znanych tytułów, pomaga w łatwy sposób zaoszczędzić nawet do 500 zł, aniżeli gdybyśmy chcieli wszystkie z tych produktów kupić z osobna.

Xbox One, Xbox One S, Xbox One X - czym się od siebie różnią? 

Właściwie dwa pierwsze wymienione wyżej modele - Xbox One i Xbox One S - nie różnią się od siebie w zasadzie niczym, oprócz mniejszej, ładniejszej i nowocześniejszej obudowy na korzyść modelu S - dzięki zastosowaniu miniaturyzacji podzespołów i pozbyciu się głównych bolączek pierwszej, czarnej edycji modelu. 

Obecnie w sklepach dostępne są jedynie dwa modele. Xbox One S, który wyparł z rynku pierwszą edycję konsoli oraz Xbox One X, który jest mocniejszy od “S-ki” ze względu na wykorzystanie lepszych podzespołów. Wersja “X” to w zasadzie ta sama konsola (czarna smuklejsza obudowa), ale dzięki mocniejszym podzespołom udało się uzyskać nieco lepszą i ostrzejszą grafikę w niektórych tytułach gier, uzyskując także większą ilość FPS-ów - od standardowych 30 FPS do 60 FPS. Pierwszy model “czarnuli” można spotkać tylko na aukcjach internetowych i najczęściej będą to już używane konsole.

Trzeba przyznać, że nazewnictwo konsol Microsoftu jest nie tylko dziwne, ale też w gruncie rzeczy mylące dla potencjalnych klientów. Nie jesteś pierwszy, który ma problem z rozróżnieniem, która z dostępnych w sklepie konsol jest nowsza lub lepsza - tym bardziej, że obie generacje wciąż widnieją i jeszcze przez jakiś czas widnieć będą na półkach sklepowych, sklepach internetowych lub na portalach aukcyjnych. 

Microsoft uspokaja, że wypuszczone na rynek obie konsole nowej generacji, będą w zasadzie takie same w kwestii grania w te same nadchodzące tytuły gier. Jednakże przeczy temu specyfikacja obu konsol - Xbox Series S ma porównywalną moc obliczeniową do Xbox’a One X z poprzedniej generacji (niewiele też różnią się od siebie ceną). Z kolei Xbox Series X to prawdziwy potwór. Porównując jego moc obliczeniową z najnowszą konsolą Sony - PlayStation 5 - można śmiało przyznać, że jest to najmocniejsza konsola na rynku. Jednak to nie moc przeświadcza o sukcesie konsoli, a gry. 

Pod tym względem Microsoft jest niestety daleko w tyle, ponieważ ilość potencjalnie ekskluzywnych pozycji gier zdaje się być o wiele większa na korzyść PS5 - taką też strategię obrało Sony. Cóż, wkrótce zobaczymy, która konsola (i jej model) będzie dominować na rynku.

Teraz lepiej skupmy naszą uwagę na tym, który model nowej generacji konsol od Microsoftu będzie lepszym wyborem i czym tak naprawdę obie konsole różnią się od siebie.

Xbox Series X vs Xbox Series S : która konsola jest dla Ciebie odpowiednia?

Jest to pytanie, które prawdopodobnie będziemy zadawać częściej w nadchodzących miesiącach i latach, zwłaszcza gdy do sklepów przybywa więcej zapasów obu systemów. Mimo, iż dwie najnowsze konsole Xbox mają niewiarygodnie podobne nazwy i identyczne biblioteki gier, obie bardzo różnią się od siebie pod względem tego, do czego są zdolne.

Wybór odpowiedniej z dwóch konsol prawdopodobnie sprowadzi się do kilku kluczowych punktów. Ile chcesz wydać na sprzęt nowej generacji? Czy wolisz, gdy konsola renderuje gry w natywnym 4K, czy też przeskalowuje obraz do 4K? I wreszcie, ile miejsca na dysku twardym będziesz potrzebował na nowe i stare gry? Na podstawie tych i innych pytań, pomożemy ustalić, która z konsol będzie lepszym wyborem, uwzględniając twoje wymagania i budżet. 

Kluczowe różnice

Trzy najbardziej wyróżniające się różnice obu konsol to: 

- Xbox Series X ma napęd Blu-ray 4K UHD, który może odtwarzać fizyczne płyty z grami i filmami, podczas gdy Xbox Series S nie;

- Xbox Series X ma duży dysk SSD o pojemności 1 TB, który może pomieścić średnio około 16 gier, podczas gdy Xbox Series S ma dysk SSD o pojemności 512 GB, który może pomieścić tylko około czterech do pięciu tytułów;

- Xbox Series X renderuje gry w natywnym 4K przy 60 klatkach na sekundę, podczas gdy Xbox Series S wyświetli obraz w rozdzielczości 1440p przy 30 klatkach na sekundę i to w najlepszym wypadku.

Wspólne cechy

Obie konsole mają ten sam interfejs użytkownika, ten sam kontroler i tę samą architekturę Xbox Velocity, która umożliwia takie funkcje, jak Quick Resume. Obie mają te same aplikacje multimedialne, takie jak Netflix, Amazon Prime Video, Hulu i inne, a co ważniejsze, na obu będziesz grał w dokładnie te same gry. Więcej osób wydaje się jednak przyciągać moc obliczeniowa Xbox Series X, ale nie można przez to demonizować zalet bardziej przystępnego cenowo modelu. Obie konsole działają dobrze, ale jak widać, zostały stworzone dla zupełnie innych różnych odbiorców.

Xbox Series S jest jednak znacznie bardziej przystępny cenowo, choć stanowi mniej wydajną alternatywę do rozważenia przez konsumentów

Microsoft będzie miał jednak nadzieję, że jako posiadacz “słabszej” maszyny, skorzystasz z atrakcyjności usługi Xbox Game Pass - subskrypcji podobnej do Netflix’a (która teraz obejmuje również EA Play) oraz Project xCloud, która umożliwia graczom strumieniowe przesyłanie gier z chmury. Wygląda na to, że właśnie ta usługa zatrzęsie rynkiem gier, a jej cena jest skierowana do tych, którzy są gotowi pójść na kompromis w kwestii mocy/ceny.

Różnica w cenie obu modeli jest całkiem spora i waha się w granicach 700-850 zł. Niższa cena, może okazać się dobrym argumentem przemawiającym za zakupem Xbox Series S, zwłaszcza że odpalimy na niej dokładnie te same gry co na mocniejszym modelu. Jeżeli rezygnacja z fizycznego nośnika nie jest dla ciebie problemem, być może warto zainteresować się słabszą alternatywą Microsoftu.